Karavanla başladıkları seyahat köyde bitti! ‘Kira yerine mesken sahibine domates veren var’

Bir vakitler ‘taşı toprağı altın’ diye ayak basılan büyükşehirler, şimdilerde ağır bir aksine göçle karşı karşıya. Özel bir bankada yönetici asistanı olarak çalışan Dikris Hanım ve yaklaşık 3 ay evvel emekli olan Mustafa Beyefendi de hem karavanlarıyla seyahat ediyor hem de yaptıkları köy konutlarında sakinliğin tadını çıkarıyor. Bazen motosikletle bazen de karavanla gezip kamp yapmaktan büyük keyif alan çift, motosikletleriyle yurt içi ve yurt dışında seyahatler gerçekleştiriyor. Yurt içinde Ege ve Akdeniz’i tercih ettiklerini, motosikletle çok sık Yunanistan’a gidip geldiklerini de lisana getiriyorlar. Yunanistan’ın cüretlerini toplamak için hoş bir başlangıç olduğunu söyleyen Mustafa Beyefendi ile Dikris Hanım, “Yurt dışına 18 günlük bir motosiklet tipi planladık. 18 günde 5 ülke, 18 kent gezdik. Yunanistan, İtalya, İsviçre, Monako ve Fransa. Unutulmaz anılar biriktirdiğimiz bir seyahat oldu” bilgisini paylaştı.

‘YAPTIĞIMIZ KARAVANIN FİYATI 500-600 BİN LİRA CİVARINDA’

Motosikletle çıktıkları yurt dışı seyahatlerinde oteller yerine kampinglerde kalmayı tercih ettiklerini ve bilhassa İtalya’daki kampinglerde karavanları gördüklerinde kendileri için apayrı bir dünyanın kapılarının aralandığını söyleyen aile, “2019 yılında Fiat Ducato 15 metreküp bir panelvan alarak içini karavana çevirdik. Panelvanımız masraflarıyla toplamda 57 bin lira tuttu. Karavana dönüşümü için de 80 bin lira harcadık. Başta her gerecin yerlisi ve ucuzu olsun mantığındayken, deneyimli ağabeylerimizin bizi yönlendirmesiyle birçok şeyi değiştirdik ve yaklaşık 120 bin liraya karavanımızı tamamladık. Şu anda bizimki ayarında motokaravanların fiyatları 500-600 bin lira civarında sanıyoruz” dedi.

Daha evvel köy hayatıyla ilgili hiçbir deneyimlerinin olmadığını söyleyen çift, “Pandemi sürecinde kenttekiler konutlara kapandığında, biz karavanımıza atlayıp aylarca bakir yerlerde gezmeye başladık. Doğada olmak bizi memnun ediyordu. Bir ağacın gölgesinde oturup kahve yudumlamak, bizim için bir AVM’de vakit geçirmekten çok daha huzur vericiydi. Bu farkındalıkla kendimizi yerlere bakarken bulduk” kelamlarıyla göç süreçlerini anlattılar.

‘EVİMİZİN KABA İNŞAATINI 135 BİN LİRAYA YAPTIK’

Göç edecekleri yere bütçelerinin karar verdiğini ve paralarının yeteceği bölgelere baktıklarını söyleyen çift, “Çanakkale bölgesi bizim için en ülkü seçenekti. Çok fazla köy gezdik lakin bir kentli olarak yaşamamız mümkün değildi. Köylü olmaya niyetliyiz lakin o kadar da köylü olamayacağımızı anladık. Mesela hayvan kokusu ve sinek bizim göz önünde bulundurmamız gereken bir kriter oldu. Arsayı beğenmeniz de yetmiyor, insanıyla da anlaşabilmeniz gerekiyor” dedi ve ekledi:

“Köyde yaşamak için evvel zorluklarla gayret edebilecek bir yüreğe sahip olmanız gerekiyor” diyen aile, “Kırsalda imkansızlıklar var. Seçenekler kısıtlı olduğu için seçim yapma bahtınız yok. Kendi kendinize yetebilmeniz gerekiyor. Gereksinimlerinizi çok düzgün planlayabilmelisiniz. Mesela bizim seçtiğimiz köyde bakkal bile yok. Masaya oturduğunuzda ‘Aaaa ekmek almayı unutmuşum’diyemezsiniz” açıklamasını yaptı. Aile, gözlemledikleri kadarıyla köydekilerin günlük domates yahut çilek toplama işlerine gittiğini söylüyor. Yetiştirdikleri eserleri pazarda satanların, hayvancılıkla uğraşanların olduğunu ve köyün bir halde insanı beslediğini de lisana getiriyor.

‘DOMATES KARŞILIĞINDA KONUTUNU KİRAYA VEREN VAR’

Her köyün farklı bir dinamiği olduğuna dikkat çeken çift, genelde köylerde yaşlıların kaldığını ve gençlerin kentlere göç ettiklerini vurguladı. Anne-babaları vefat eden kardeşler anlaşamayınca köy meskenlerinin çürümeye terk edildiğine dikkat çeken aile, “Bazı konutlar çürümesin diye kiraya veriliyor. Kira yerine bahçesinde yetiştirdiği domates, biber üzere ziraî eserlerden ev sahibine verenler var. Lakin son vakitlerde ekonomik külfetler köylüleri de etkilemiş olacak ki, bizim duyduğumuz komşu köylerde bin lira civarında kira istenmiş.  Kentle kıyaslandığında doğal ki uygun lakin kentteki konforu beklemek gerçek olmaz” dedi.

‘KÖYDE SABİT BİR MAAŞ ŞART’

Köyde hayatın kente nazaran daha ucuz olup olmadığını aktaran Mustafa Beyefendi ile Dikris Hanım, “Ekip biçip kendi eserlerinizi tüketecekseniz doğal ki uygun. Toprak emek vermek isteyene epey cömert. Fakat temel gereksinimleriniz asla değişmiyor. Kesinlikle sabit bir maaş kaide. Parasız köyde de yaşanmıyor” bilgisini verdi. Köye göç edecek olanlara tavsiyeler veren çift, “Atalarımız ne hoş söylemiş: ‘Ev alma komşu al.’ Biz köyümüzde bu kelamın manasını öğrendik. Çok şanslıyız ki eksiksiz komşularımız var. Göç etmek isteyenler komşularını tanımaya çalışsınlar, etrafta biraz vakit geçirsinler. Köy insanıyla konuşsunlar, köy hakkında bilgi edinsinler, muhtarıyla görüşsünler” diyerek şunları söyledi: