‘Toz pembe değil’ diyerek uyardı: ‘Köyde daha ucuza yaşarım’ diyen…

Ailelerinden bir köyü yahut toprağı olmayan İstanbullu Kökbaş çifti, bunu kendileri gerçekleştirmek istedi ve pandemi öncesi yaptıkları yatırımlarla bugün geldikleri noktaya taban hazırladı. Her ikisi de özel bölümde uzun yıllar çalışan çift, “İsteğimiz, emekli olduğumuzda kentten, kalabalık, gürültü ve koşturmacadan uzakta, kendi sebzemizi, meyvemizi yetiştirebileceğimiz, kendi kendimize yetebileceğimiz sakin bir hayat sürmekti” diyor. Çiftin göç kıssası 2016 yılında, iş hayatlarından elde ettikleri gelirlerle Çanakkale’nin Bayramiç ve Ezine ilçelerinde mesken ve tarla yatırımlarıyla başlamış. Bu bölgeyi seçmelerinin en kıymetli sebebini, pak havaya, pak suya ve pak besine erişim imkanlarının sınırsız olması ile öbür Ege kıyı kasabalarına ve köylerine nazaran çok daha sakin olması olarak tanımlıyor. 2 sene öncesine kadar bir yandan İstanbul’daki işlerini sürdürürken, her fırsatta da köy meskenlerine gelerek bahçeleri ve tarlalarıyla ilgilenmeye başlamışlar. O denli ki çift Açıköğretim Fakültesi’nde 2. üniversitelerini tarım kısmı üzerine okuyup mezun bile olmuş. Pandemi süreci de aile için bir fırsat haline gelmiş ve İstanbul’daki işlerini ve konutlarını bırakarak tam vakitli olarak köy meskenlerine yerleşmişler.

Geçimlerini birikimleriyle karşılayan aile, taşındıktan sonra yaklaşık 1.5 yılı alışma, baş dinleme ve ne yapacaklarına karar verme süreçleriyle geçirmiş. Kökbaş ailesi, “Çok ağır bir iş hayatından çıktığımız için, kendimizi en memnun hissedeceğimiz, biraz da keyfimize nazaran çalışacağımız işleri araştırdık ve değerlendirdik” diyor. Tarım, bunların başında gelince, yatırımlarını bir alanda toplayan çift, bu yılın başında 10 dönümlük bir arsa alarak kivi bahçesi kurmuş. 3 sene içinde gelir elde etmeye başlayacaklarını lisana getiren aile, bölgelerinin her türlü meyve, zerzevat ve hayvancılık için ülkü şartlara sahip olduğunu söyledi ve ekledi:

Köyde iş imkanlarının kısıtlı olduğunu da kelamlarına ekleyen aile, “Zaten aldığımız eğitim ve iş yaşantımızın sonrasında bizlerden buranın yerli halkı üzere yaşamamız, onlar üzere işler yapmamız beklenemez. Bu hem fizikî olarak mümkün değil hem de kültürel olarak. Yaptığımız her işi ve yatırımı; planlama, finans, pazarlama, satış ve tertip gözüyle kıymetlendirerek uygulamaya koymaya çalışıyoruz. Bölgenin dinamiklerine nazaran fakat fark yaratarak kendi işinizi kurmanız mümkün. Olağan bunun sermayesi kesinlikle cebinizde olmalı” dedi.

‘2019’DA 200 BİN TL OLAN MESKENLER ARTIK 1 MİLYON TL’

Aile, yaşadıkları köyde ve bölgedeki köylerde kiralık meskenlerin pek olmadığını lisana getiriyor. ‘Kendi konutunuzu satın alıp tadilat yapmanız ya da arsa alıp konutunuzu yapmanız gerekiyor’ diyen Kökbaş çifti, “Bölgenin bedelinin bilinmesi, popülaritesinin artması ve Çanakkale Köprüsü’nün de tamamlanmasıyla fiyatlar epey arttı. 2016-2019 yıllarında 100.000 – 200.000 TL’ye satın alıp tadilat yaptıracağınız taş köy konutları, şu anda 1.000.000 TL düzeylerinde satılıyor. Buna tadilat ve inşaat maliyetlerini de eklediğinizde ödeyeceğiniz meblağ iki katına çıkıyor. Olağan denize uzaklık-yakınlık da bu fiyatları etkileyen faktörlerden” bilgisini paylaştı. Köydeki komşuluk ilgilerini sorduğumuz aile, “Doğal olarak bizleri evvel yabancı olarak gördüler lakin kimse selamını sabahını esirgemedi, bahçelerinden topladıkları zerzevat ve meyvelerden daima bize de ayırdılar” diyor ve ekliyor:

‘ŞEHİRDEN ÇOK DAHA UCUZA YAŞARIM, YERİM, İÇERİM…’

Buraya göç etmek isteyenlerin aklında ‘şehirden çok daha ucuza yaşarım yerim içerim’ üzere bir fikrin olmaması gerektiğinin altını çizen Kökbaş ailesi,” Ancak kendiniz yetiştirdiğinizde bunu sağlayabilirsiniz ki bu çok fazla emek, yatırım ve kendini adamayı gerektiriyor. Elektrik, su, ısınma, telekomünikasyon masrafları aslında her yerde birebir. Yeme içme kısmına gelince, fiyatlar kentten çok da farklı değil lakin burada taze ve doğal eserlere erişim imkanınız çok daha fazla: Bölgemiz bu manada Türkiye’nin en büyük besin üreticisi diyebiliriz” dedi.

Her türlü zerzevat, meyve, tahıl, bakliyat, et, süt ve balığın elinizin altında olduğunun altını çizen çift, “Bu ileride de bu türlü olur mu alışılmış bilemiyorum. Tarım siyasetleri, yüksek maliyetler sebebiyle tarım yerlerinin işlenememesi, pazarlama düşünceleri, kuraklık, köyden kente göçün artması, dönemsel iş gücünün yetersizliği tüm bu süreci olumsuz etkileyen faktörler ortasında. Pazara sunulan üretim azaldıkça, eserlerin fiyatları doğal olarak yükseliyor” diyor ve ekliyor:

Herkes köyde yaşayabilir demenin çok anlamsız olduğuna da değinen çift, “Köyde yaşamak için esasen öncelikle kenti yaşamanız, dünyayı yaşamanız, kendinizi tanımanız, her şeyde olduğu üzere araştırmanız öğrenmeniz, ne istediğinizi anlamanız, babadan kalma bir toprağınız yoksa çok çalışmanız, para biriktirmeniz, karşınıza çıkan fırsatları yatırıma çevirmeniz, bir vizyon ve maksat sahibi olmanız gerekmekte. Baktığımızda, köyde ve kırsalda yaşamak bizim için bir ödül ve bunun için hem çok çalıştık hem de çok çalışmaya hala devam ediyoruz” diyerek kelamlarını sonlandırıyor.