Selim Bayraktar, ‘Veda Mektubu’nu anlattı! ‘Çok şey yaşamayan öyküsüz kalır’

Kanal D’nin, üretimini Most Production, yapımcılığını Gül Oğuz’un üstlendiği, merakla beklenen yeni dizisi ‘Veda Mektubu’ bu akşam yeni kısmıyla ekrana geliyor.

Dizide değerli karakterlerden biri olan Ziya Karlı’ya hayat veren usta oyuncu Selim Bayraktar, hem yeni projesi ‘Veda Mektubu’ hem de hayatı ve mesleği üzerine konuştu. İşte ‘Veda Mektubu’nun Ziya’si Selim Bayraktar’ın Milliyet.com.tr’ye verdiği röportaj…

“NİCE KAZALAR ATLATTIM”

Kerkük’te başlayan sonrasında Eskişehir, Antalya, Ankara, Diyarbakır ve İstanbul’a uzanan bir öykünüz var. Baştan başlayalım mı? Nasıl bir hikayeniz var? Farklı coğrafyalarda, farklı kültürlerin içine yer almanın size sağladığı en büyük katkıyı ve en büyük dezavantajı sorsam.
Çaresiz kalan sabırsız bir çocuk üzere oradan oraya, bir beşerden başkasına, bir kentten öbürüne koştururken oluşuyorum. Kaç tarihleri, uygarlıkları, farklı kentlerin köylerini insanlarını tanıdım. Birçok kazalar atlattım. Diğer bir yerde dizi ya da sinema çekimim varken ülkenin öbür bir ucunda tiyatro oyunum vardı. Güya her bahtsız macera imrenilecek, huzurlu hayatımın bir öteki deliliymiş üzere. Çocukluğumdan beri atlattığım tehlikeler, yazdığım ya da içinde bulunduğum öyküyü parlattı. Yani demek istediğim hepsi deneyimcinin kontratının ayrılmaz bir parçasıydı…

“YOLCULUKLARIMIN SONU GELMEDİ”

Peki seyahatiniz boyunca sizin en büyük hayaliniz neydi?
Yolculuklarımın sonu gelmedi… Kıssası olan bir hayata duyulan gereksinimden hareketle, sonsuz seyahat fırsatının tadını çıkardım. Bu bir anı ve anı olarak hayatımı süsledi bana kaç materyaller, yeni beşerler ve paylaşımlar sundu. Ancak artık bitti mi? Olağan ki hayır, hala seyahate devam. Ben bir palyaçoyum… Ve anları biriktiririm.

“KENDİME RİSKLERİ SEVEN BİR YOL İLAN ETTİM”

Adınız Selim, manaları ortasında sakin, uslu yazıyor… Fakat hayatınıza baktığımda oyunculuk, kitesurf, yoga, müzik.. Pek sakin durmuyor. Daima bu türlü hareketli miydiniz?
Selim sağlıklı, inançlı ve hasarsız demek aslında. Ben de adımın bana verdiği yetkiye dayanarak kendime bu türlü hareketli, riskleri seven bir yol ilan ettim. Bu türlü düzgün ve mutluyum…

“ANİ KARARLA OYUNCU OLMAK İSTEDİM”

Oyunculuk birinci aklınıza nerede yerleşti? “Bu alana yatırım yapayım” dediğiniz anı hatırlıyor musunuz?
Oyunculuk her çocuğun daha anne karnında birinci yaptığı şeydir. Yemeden oyun oynamak her bebeğin birinci muhtaçlığı. Ben sonrasında kendimi buraya ilişkin hissettim. Esasen aslolan kendini ilişkin hissetmektir. Evet çocukluğumdan beri içimde vardı ve ani kararla oyuncu olmak istedim lakin neden. Yanlışsız tarif olacaksa…Oyunculuk bir kimlik laboratuvarıdır aslında. Hayal hali durumunun gerçekle olan münasebeti ve hayal gücünün kendimizde yarattığımız yanılsaması. Zihnin uyku hali durumundan yola çıkarak felsefik bir fikirle çok hoş bir eser yapma hedefindeyiz hepimiz. Birbirimizden öğrendiğimiz farklı bakış açılarında buluşuyoruz…

“İZLENEN BİR TOPLUMSAL HAYATIM YOK”

Projeler dışında size pek toplumsal hayatınızla görmüyoruz, bu sizin bilhassa tercih ettiğiniz bir şey mi?
Ben toplumsal hayatını gizleyen biri değilim… İzlenen bir toplumsal hayatım yok. Tahminen de gerek duyulmuyor. Spora meraklı ve onu uygulayan ve deneyimleyen biri olarak hayatım ortada. Sempozyumlar ve kongreler en sevdiğim. Vaktim epey oralardayım.

“YÜZÜM BU FIRTINALI KARAKTERLERİ ÇAĞIRIYOR”

Ne oynarsanız ön plana çıkıyor. Artık de Ziya karakteri ile ekrana döndünüz… Ekseriyetle alışılmışın dışında karakterler ile izliyoruz sizi…Bu durum sizi yormuyor mu?
Genelde iç çatışmaları olan sıkıntılı şahısları oynamaya davet ediyorlar. Ziya ise rahat, düzgün bir adam. Mesleğime bakarsanız, canlandırdığım karakterlerin etrafında her vakit silahlar var. Bu da herhalde bu güzel(!) yüzümden ötürü, değil mi? Sanırım yüzüm bu fırtınalı karakterleri çağırıyor, bu mevzuda ne yapabilirim ki? Bütün rollerin kendine has zorlukları var. Kameranın önünde olmak her vakit çok sıkıntı; var olmayan bir gerçekliği yaratmanız gerekiyor. Ben bunu bazen başarabiliyorum, bazen de başaramıyorum.

“HAYAT ACIDAN İBARETTİR”

Ziya güya yaşadığı acılar ile olgunlaşmış bir karakter… Sizce de acı olgunlaştırır mı?
Acıtıyorsa, muhtemelen buna bedel. Hayat acıdan ibarettir. Olağan nerden bakmak istediğine bağlı. Oyunculukta ve öteki pek çok sanat kısmında acırım acı çekmeyene. Zira deneyimlediğin ve yaşadığın kadar varsın. Hapşurunca boşuna çok yaşa demiyoruz. Çok şey yaşamayan öyküsüz kalır ve söyleyecek bir kelamı bile olmaz… Elbette bu kadar seyahatte olmanın dezavantajı sistemli bir hayat nizamlı bir bağlantı tertipli yemek ve daha bir sürü nizam gerektiren şeyler. Bunlar oluşamaz bu seyahatte. Benim için dezavantaj mı? Olağan ki değil. Örneğin bir tane mesken alma hayalin varsa o meskeni alır ve orda yaşamak zorunda kalırsın. Daima birebir insanları ve birebir çevreyi görürsün. Tekleşme ve aynılığa düşme riski ile karşı karşıya kalırsın ve bunu tekrar edersin. Bu da vefata bir adım daha yaklaşmayı getirir. Prosese düşürür. Fakat hayatındaki sorunu anlayamazsın. Ararsın fakat bulamazsın. Her seçim bir sonuca hamile kalır. Bu yüzden konutum olmadı benim. Bir artı bir meskenimiz var bize yetiyor. Konutun taşıdığın aklın ve bedenindir. İçinde huzurla yaşıyorsan öbür bir yere taşmana gerek kalmaz. Kendi içine sığmak budur işte.

“SENİN ELİNDE SEVGİLİ ZİYA”

Siz Selim olarak Ziya’ya ne söylemek isterdiniz?
Selim olarak Ziya’ya: Bu kadar denetimli olmaması gerektiğini, hayatın kısa ve bu kadar koruma etmeye bedel bir yanının olmadığını söylesem de değişmez. Nerede, nasıl, ne vakit, hangi şartta yaşıyor olursan ol, sen daima sensin. Bu karmaşanın ortasında kaosun içinde kaybolup gitmek de, hayata karşı kibar olup bunları çözüp nizama sokmak da senin elinde sevgili Ziya…

“DURURSAN ÖLÜRSÜN”

Sizin eklemek istediğiniz bir şey var mı?
Yolculuğum boyunca en büyük hayalim bir sonraki adım da karşıma ne çıkacağını sabırla beklemek. Bunun için de çok güce gereksinim duyar insan. Zira enerjin yoksa hayal kuramazsın. Evet gücüm her vakit oldu lakin gaye nitelendirmesi de yapmadım kendime. Zira amaç gittiğin yoldur vardığın nokta değildir. Varış bitiştir, sonuçtur. Sonuç vefattan diğer bir şey olamaz. Durursan ölürsün. Ben oltama gerçek yemi taktım olması gereken vakit da olması gereken suya attım. Talihime iğnenin ucuna ne takılırsa bana yol verir.

Bir kelam:

Darth Vader’ı birinci kere Yıldız Savaşları’nda (1977) izledik. Nefes almakta zorlanan bir adamı boğarak öldürüyor. Birkaç sahne sonra, bir gezegeni havaya uçuruyor. Astlarını öldürüyor. İnsanları aklıyla boğuyor. Yani uygun bir adamın asla yapmayacağı her türlü şeyi yapıyor. Ancak makus adamın tabiatı, yeterli bir adamın asla yapmayacağı şeyleri yapmasıdır. Yeterli adamlar yalnızca şahsî yarar için savaşmazlar: gerçek olan için, yani bedelleri için savaşırlar. (Anlayana sivrisinek saz)