Hatay’da kan donduran görüntü!

ERCAN SARIKAYA/ ERCAN ARSLAN- Hatay’ın sokakları, tarihi alanları, caddeleri yıkılmış, yok olmuş ve bomboş. Adeta hayalet kent üzere. Sokaklardan iş makinaları ve molozları taşıyan kamyonların hareketliliği dışında bir hareket yok. Kentin üzerine toz bulutu çökmüş durumda. Taşınan enkazlardan adeta bir çöp dağı oluşmuş. Asker polis ise yıkılan binaların etrafında nöbet tutuyor. Orta sokaklara girdiğimizde yıkımın büyüklüğünü daha âlâ görüyoruz. Yüzlerce bireye mezar olan Rönesans Rezidans’ın enkazı da hala kaldırılmayı bekliyor.

Köylerde ise nispeten durum daha sakin. Konutları olanlar köylerine gitmiş fakat onlar da daima artçı sarsınlar nedeniyle konutlarına giremiyor, korkuyorlar. Köydeki meskenlerin bahçesinde çadırları kurulmuş. Yemekle ilgili meseleleri yok, tek istekleri barınabilecekleri süreksiz alanlar ve yaraların bir an evvel sarılması.

Mezarlık yanında üst üste yığılan tabutlar insanın kanını donduruyor…  ERCAN ARSLAN

KİMİ BİNASINI KİMİ EŞYASINI ARIYOR

Kent sokaklarında enkazlar ortasında meskenini arayan da var, eşyasını arayan da. Hasarlı binalardan eşyalarını kurtarmaya çalışanları da görmek mümkün… Antakya’nın tarihi binalarının bulunduğu Kurtuluş Caddesi adeta bir enkaz yığınına dönüşmüş. Gece sokaklar ıssız ve çok sessiz. Bir kepçe ile hafriyat çalışması yapıldığını görünce yanlarına yanaşıp sorduk. Bir bayan enkazlar ortasında meskenini arıyordu. Annesi ve ablası ile iki katlı konutta yaşarken sarsıntıya yakalanan Selma Rıdvanoğulları, annesini kurtarmış lakin ablası Nesrin’i kaybetmiş. Meskenine döndüğünde ise binanın büsbütün yok olduğunu gömüş. Kepçe kiralayıp artık konutunu arıyor enkazın altında. Hatay’ın sokaklarında dolaşırken yıkılan meskenini gözyaşlarıyla izleyen Süheyla Uzun “Bütün umutlarımız, hayallerimiz, geçmişimiz silinip gitti” diyor. Sokaklarda az da olsa karşılaştığımız herkes şunu soruyor “Hatay bir daha nasıl toparlanacak?”

SICAK BİR YUVANIN YERİNİ TUTMUYOR

46 binden fazla cana mal olan Kahramanmaraş Pazarcık ve Elbistan merkezli 7.7 ve 7.6’lık zelzelelerin üzerinden 30 gün geçti. Sarsıntının en büyük hasara yol açtığı kentlerden biri olan Hatay’da binlerce kişi kenti terk etti, geride kalanlar ise yardımlarla ayakta duruyor. Çadır, TCDD’nin tren vagonları, hayırsever iş insanlarının gönderdiği gemiler ve AFAD’ın kurduğu konteyner kentler yeni ömür alanları oldu. Herkesin tek isteği var konutlarına bir an evvel kavuşmak.

700 depremzedenin yaşadığı gemi çadıra göre daha konforlu. Özel etkinliklerle avutulan çocuklar ise okullarının bir an evvel açılmasını istiyor.

Napoli merkezli MSC şirketi yolcu gemisini depremzedelere barınmaları için yolladı. İskenderun Limanı’na demirleyen gemide 700 depremzede yaşıyor. Gemide çocuklar için etkinlikler düzenleniyor. Zelzelede kolu kırılan Mustafa Bağlar beş kişilik ailesi ile gemide yaşıyor. Gemide olmaktan memnun olduğunu söyleyen Bağlar, “Bu berbat günler de geçecek” dedi.

İlkokul öğrencisi Elif, okulunu çok özlediğini bir an evvel okulun açılmasını beklediğini anlattı. 6 aylık bebeği Arden ile gemide yaşayan Meryem Nergiz de, “Çadır soğuk oluyor. Gemi çok daha güzel ve güvenli” diye konuştu. 55 yaşındaki Hanife Yıldırım da çadır soğuk olduğu için gemiye gönderildiğini söyledi.

Çadırlarda yaşamak zorunda kalanlar hem yaşadıkları kentin hem de kendilerinin geleceğinden kaygı duyuyorlar.

SU VE TUVALET İHTİYACI

Hatay’da AFAD’ın, belediyelerin ve istekli kuruluşların kurduğu çadır kentlerde binlerce kişi barınıyor. Lions Türkiye’nin belediye ile iş birliği yaparak kurduğu çadır kentte üç öğün yemek ise Birleşmiş Milletler tarafından karşılanıyor. Sıhhat hizmetlerinin de verildiği çadır kentte yaşayan Hülya Ekeler, Şeker Taş ve Mehmet Manzara’nın çadırlarına konuğu olduk. Zelzelede eşini kaybeden kendisi ise enkazdan sağ kurtarılan Hülya Ekeler, “Bundan sonra ne olacak, nasıl yaşayacağız, nasıl çalışacağız, çocuklarımızın eğitimini nasıl olacak? Bir kent nasıl ayağa kalkacak” dedi.

‘SABAH KALKTIK HİÇBİR ŞEYİMİZ YOK’

Hatay’da depremzedeler kurulan konteyner kentlere de yerleştiriliyorlar. Galericiler Sitesi Konteyner kentinde bin 200 kişi yaşıyor. Çadırdan kurtulup konteynerlere yerleşen kendini şanslı sayıyor. Fatma Bozkurt 20 günde dört yer değiştirmiş. Bozkurt, “Evimiz, otomobilimiz her şeyimiz vardı bir sabah kalktık canımızdan diğer bir şeyimiz kalmamış. Konutumuza kavuşana kadar konteyner bize yuva olacak” dedi. Depremde çocukları ve eşi ile meskenin terasına çıkarak kurtulduklarını söyleyen Hayriye İşlek de, “20 gün çadırydık. Su, banyo, tuvalet büyük problemdi. Artık konteyner kentte bu meseleleri da aştık” diye konuştu.

‘EVİMİZ BİZİ ÖZLEMİŞTİR’

İskenderun’daki tren garında yataklı ve yolcu vagonlarında 1000 kişi barınıyor. Üç öğün yemek veriliyor. Gidecek yeri olmayan depremzedeler yaşadıklarını anlattı. Konutları sarsıntıda ağır hasar alan üniversite öğrencisi Buse Çermi ailesi ile birlikte yataklı vagonda kalıyor. Yaşadıklarını berbat bir düş diye yorumlayan Çermi, “Bu kabus ne vakit bitecek” diye soruyor. Yeniden 6 aylık kardeşi Umut ve ailesi ile birlikte vagonda ömürlerini sürdüren lise öğrencisi Meryem de meskenine ve okuluna bir an evvel kavuşmak istediğini söyledi. Kiracı olanlar da inançlı bir mesken hayali kuruyor.

Yolcu vagonunda annesi, babası, eşi ve çocukları ile birlikte yaşamak zorunda kalan Naciye Dereboz, en büyük sorunun su ve tuvalet olduğunu lisana getiriyor. Konutlarının hafif hasarlı raporu aldığını söyleyen Dereboz, çocuklarının “Evimiz bizi özleşmiştir, biz de konutumuzu özledik” kelamlarını gözyaşları ortasında anlattı. Emekli Yılmaz Cücük de, vagonda ömrün ne kadar süreceğini bilmediğini lisana getirdi.