Gün gün her şeyi yazdı! Savaşta yürek sızlatan ‘kanlı ekmek’

Andrey Kurkov, 1961 yılında Sovyetler Birliği’nin Leningrad kentinde (Saint Petersburg) doğdu. Çocuk yaşta ailesiyle birlikte Ukrayna’nın başşehri Kiev’e taşınan Kurkov, okulunu bitirdikten sonra redaktörlük ve kameramanlık yaptı. Hayatını Kiev ve Londra ortasında geçiren, yapıtları Türkçe de dahil olmak üzere 37 lisana çevrilen Kurkov Rusya’nın Ukrayna topraklarına yönelik saldırısının başladığı sabah Ukrayna’daki konutunda yeni kitabı üzerinde çalışıyordu. Savaşın başlamasının akabinde romanı üzerinde çalışmayı bırakan Kurkov, kendini savaşın gerçek yüzünü gün gün not düşmeye adadı.

8 MART’I UNUTAMIYOR

Savaş başladığında Ukrayna’da bulunan Kurkov ve İngiliz eşi, aldıkları ortak karar sonucunda Ukrayna’da kalmaya karar verdi ve Kiev’de bulunan konutlarını Ukrayna’nın batısında bulunan Makariv’e taşıdı. Muharrir Kurkov ve eşi Makariv’e taşındıktan sonra kasabaya çok süratli halde adapte oldu. Çiftin kasabaya ait en sevdikleri ayrıntı ise Makariv’le özleşmiş bir ekmek çeşidi olan Makariv somunuydu. Lakin bu durum çok uzun sürmedi. Andrey Kurkov, kitabında “Kanlı Ekmek” başlığını verdiği kısımda anlattığı 8 Mart gününü, “Makariv’de bulunan fırın pazartesi günü bombalandı ve bu sırada içeride fırıncılar ekmek yapıyorlardı. Atak gerçekleşmeden evvel fırıncıların etrafını saran ekmek kokusunu bir saniye dahi unutamıyorum. 13 fırıncı bir anda paramparça oldu. Artık ne Makariv fırını ne de Makariv ekmeği var” sözleriyle anlattı.

Rusya’nın intikam alırcasına taarruzlar gerçekleştirdiğini lisana getiren Kurkov, besin tedarik zincirinin Rus ordusu tarafından sık sık gaye alındığını söyledi. Kiev’de bulunan en büyük besin depolarının da ataklardan nasibini aldığını anlatan müellif, kelamlarını şöyle sürdürdü:

Savaş şartlarının günlük yaşantıyı nasıl etkilediğini yaptığı müşahedelerle anlatan Kurkov, kitabında 83 yaşındaki bir bayanın da kıssasına yer verdi. Yaşlı bayanın meskeninin topçu atışları sonucunda büyük oradan tahrip edildiğini lisana getiren muharrir, bir umut olarak gördüğü sahneyi, “Her şeye karşın ayakta kalmayı başarmış ve moralini bozmayan 83 yaşında bir bayan, duvarları yıkılmış ve pencereleri kırılmış konutuna aldırış etmeden Paskalya pişirmeye devam ediyordu” diyerek tanım etti.

‘RUSÇA OLAN HER ŞEY ARTIK NEFRET DOLU’

Kendisi de Rusya’nın Saint Petersburg kentinde doğan muharrir, savaşla birlikte Ukrayna’da Rusya’ya bakışın değiştiğini gözlemlediğini vurguladı. Kurkov, savaş devam ettiği sırada şahsen tanıştığı insanların neler hissettiklerini yazdığı kısımda, “Anne Vera isimli bir komşumuzla tanıştım. Kendisi Rusça konuşuyor ve Rusya’da çok fazla akrabası var. Vera yaşananlardan rahatsız olduğunu ‘Putin Ukrayna’da bulunan Rusları koruduğunu söylüyor lakin onları bombalarıyla öldürüyor. Rusları korumak istiyorsa bombalamayı bırakmalı’ sözleriyle anlatıyor” ayrıntılarına yer verdi.

“Rusça olan her şey artık yalnızca nefrete neden oluyor. Evet, ben de nefretle doluyum” diyen Kurkov’a nazaran bu savaş Rus lisanıyla ilgili değil. “Bu savaş, Putin’in SSCB’yi yahut Rus İmparatorluğu’nu tekrar yaratma hayalini gerçekleştirmesiyle ilgili ve bu hayal Kiev olmadan, Ukrayna olmadan da mümkün değil” diyen muharrir, “Bu nedenle kan dökülüyor ve Rus askerleri de dahil olmak üzere beşerler ölüyor” yorumunda bulundu.

Savaşın fizikî yıkımdan çok öte bir olay olduğunu anlatan Andery Kurkov’un “İstila Günlüğü” isimli kitabında yer verdiği şu kelamları ise savaşın yarattığı dehşetin özeti niteliğinde: “Savaşın artık içimde olduğunu hissediyorum. Bu, çıkarılamayan bir tümörle yaşadığınızı bilmek üzere bir şey.”