Buğra Bahadırlı: Billur hayatla olan kontratını bu sözlerle tamamladı!

Kanser tedavisi çok güzel gidiyordu. Enfeksiyon kapacağını ve sonucun bu türlü olacağını kimse öngörmemişti. Hastaneye ‘otel’ kederi, otelde çok kalmak istemiyordu fakat konutumuzda kentsel dönüşümden ötürü tahliye süreci kelam konusuydu. Bu da onu olumsuz etkiledi. Billur’un kanseri akciğere, karaciğere, kemiklerine ve mesanesine sıçramıştı. Hekimimiz ‘Vücudunda bu kadar tümör olmasına karşın Billur mucizeler yaratıyor, literatüre geçecek’ demişti fakat dirençli enfeksiyonla karşılaştı.

Bilinci kapalıyken, maske ile oksijen veriyorlardı. Yalnızca göz teması kurmaya çalışıyordum. Bakarken ona olan aşkımı anlatıyordum. Gözlerinden yaşlar süzülmüştü. Ben de ağlamaya başladım. Billur’u tek bir kareye sığdıracak olursam, onun taziyesinde de kullandığım saçını kırmızı tokasıyla topladığı, tüm sevinciyle, ışıl, ışıl gözleri aşkla bakan halidir. Bir annenin gözünde nasıl olursan ol daima çocuksundur ya, Billur da benim için daima aşık olduğum bayandı.

İlk başta ağlamıştı, bir orta kendini depresif hissetti. Bana ‘Sen olmasan bu çabayı bırakırdım, yaşamak istemezdim’ bile demişti. Ben de onunla motivasyonunu yükseltmek için konuşma yapmıştım. Bu hastalığa yakalanmadan bir mühlet evvel bana ‘Hayatta yapabileceğim her şeyi yaptım. Ve bir mevt gücü hissi geldi bana’ demişti. Tahminen de hayatla olan kontratını bu sözlerle tamamladı.

‘Canım pizza istiyor. Pizza yiyelim mi?’ demişti. Ben de pizza getirdim lakin yemek nasip olmadı, berbatlaştı sonra. Bu enfeksiyon onun bedenini o denli yıprattı ki, tuvalete bile kucağımda götürüyordum. Hatta bu duruma düşmesi onu içten üzüyordu. Çok gururlu bir bayandı, ‘Buğra’ya yük mü oluyorum?’ diye pay kapıldığını düşünüyorum.

Billur’dan ‘anı yaşamayı’ öğrenmiştim. Bu yüzden de onun kaybedersem ne olacak diye tasayla geçirmedim bu süreci. Hâlâ gitmemiş üzere hissediyorum. Kalbimde büyük bir sevgi var. Boşluğunu sabah kalktığımda hissediyorum en çok. Her sabah bir saat ağlıyorum mesela. Biz onunla hengame bile etmezdik. Birbirimizden çok şey öğrendik. Ortamızda 22 yaş fark vardı. Onunla birlikte olmaya başladığımda 25 yaşındaydım, o da 47 yaşındaydı. Bağlantımızda olgun taraf bendim daima. O daha gençti bana nazaran. Gerçek sevginin ne olduğunu Billur’layken öğrendim. Benim hayatımda çok büyük bir dönüşüme neden oldu.

Kimse Billur’un yerinde olamaz. Biraz güç görünüyor. 13 yıldır onun dışında hiçbir bayana dokunmadım. Haz peşinde koşan biri değilim. Billur ile kendimi buldum. Her açıdan beni geliştirdi. Onunla daha inançlı biri oldum, hem aşkı hem de ilahi aşkı tattım. Billur çok inançlı ve ruhsal bir bayandı. Kalbi ilahi aşkla doluydu. Kanseri de tevekkül ile karşıladı. Cenazesinde de insanların ağlamasını istemiyordu, ‘Dram yapmayın’ demişti, biz de onu istediği üzere uğurladık.

Ölüm hayatı bitirir, ilgiyi bitirmez. Son anında yanındaydım, öldüğünde de ordaydım, morgda da gördüm. O haliyle de sevdim. Vücuttan öte bakıyorum. Vücudu morgda yatıyordu lakin ruhu benimleydi. O aşık olduğum bayan. Son nefesine kadar gayret etti, beni bırakmak istemediğini hissettim. Hastaneye daima tıraş olup hoş kıyafetlerimi giyip gidiyordum. Beni o denli görmek istiyordu. Şuuru orta ara geliyordu, ‘Çok yakışıklısın’ deyip uyumaya devam ediyordu.