Parmakla bile dokunulmasına müsaade vermedi! Camdan yapıldığına inanan ‘Deli Kral’

Standart bir insan beyninden çok daha farklı bir niyet sistemine sahip olan akıl hastalarıyla sık sık temas eden hekim ve hemşirelerin başından geçenlere dair anlattıkları vakitle birçok kent efsanesini de yarattı. Bu kent efsaneleri ortasında kuşkusuz en bilinenlerden biri de bir hemşirenin aktardığına nazaran kendini portakal suyu zanneden bir hastaydı. ‘Etrafa dökülmemek’ ya da ‘yanlışlıkla biri tarafından içilmemek’ için kıpırdamadan yatağında uzanıp tavanı seyreden bu hasta gecelerini uykusuz geçiriyordu. Fakat kendini portakal suyu zanneden hasta en şaşırtan olay değildi. İsmini tarihe yazdıran bir isim çok daha enteresan bir fikre inanıyordu.

Kral VI. Charles’ın taht giyme töreni

CAMDAN YAPILDIKLARINA İNANIYORLARDI

Kökeni 1960’lı yıllara dayanan ve günümüze kadar ulaşan bu kıssa, birçoklarına kent efsanesi üzere gelse de aslında 14. yüzyıldan 19. yüzyıla kadar birçok insanın yaşadığı yanılsamayla örtüşüyordu. 14 ila 19’uncu yüzyıllarda yaşayan kimi beşerler bedenlerinin bir kısmının yahut tamamının camdan yapıldığına inandığını söylüyordu.

Bu yüzyıllara ilişkin kimi tıbbî evraklar, hastaların kendilerini vazo yahut sürahi üzere cam objelerden yapıldıklarına inandıkları hadiseleri barındırıyordu. Bu gizemli ve yaygın cam yanılgısının nedeni günümüzde hâlâ bilim insanları ortasında tartışılıyor. Şaşkınlık verici cam sanrısının en bariz hadisesi olarak ise ismini tarih sahnesine yazdıran Fransa Hükümdarı VI. Charles gösteriliyordu.

ÇOK GEÇMEDEN BİRİNCİ İŞARETLER ORTAYA ÇIKMAYA BAŞLADI

Kral VI. Charles, 1380 yılında yalnızca 11 yaşındayken tahta çıktı. Tahta çıktığı sırada ülkesi Fransa ve İngiltere ortasındaki ‘Yüz Yıl Savaşı’ devam ediyordu. Yetişkin olmadığı için devletin idaresi dört amcasından oluşan bir heyete verilmişti. Kral VI. Charles lakin 21 yaşında Fransa devleti idaresini üzerine alabildi. Tahta çıktığı birinci yıllarda gelecek vadeden, bürokrasiyi düzgünleştirmek ve yolsuzluğu azaltmak için ıslahatlar düzenleyen bir hükümdardı.

KURT OLDUĞUNU DÜŞÜNÜP HİZMETÇİLERİNİ KOVALADI

Bir anda sahip olduğu unvanı asla umursamamaya başlayan Kral VI. Charles, bunun yerine mahpustan çıkan mahkûmları yakalamak üzere şahsî sıkıntılara tartı vermeye başlamıştı. Bu dönemde bir kezinde bir mahkûmu kovalarken kendi süvarilerine saldırdı, hatta kimilerini kendi elleriyle öldürdü. Kraliyet ailesinin geri kalanı, bu kadar yüksek bir pozisyonda olmanın onun için gerilimli olduğunu düşünüyordu. Hükümdarın davranışlarını onun zihinsel sıhhatinin berbata gittiğine dair belirtiler olarak görmek yerine öbür sebepler arıyorlardı. Kral VI. Charles’ın zihinsel sıhhati, kral olduğunu hatta isminin ne olduğunu unutacak kadar kötüleşmeye devam etti. Tezlere nazaran beş ay boyunca banyo yapmayı, hatta kıyafetlerini değiştirmeyi dahi reddetti. Durumu kötüleşmeye devam ederken Kral VI. Charles kendini kurt zannedip kale içinde hizmetçileri ve muhafızları kovalamaya bile başlayacaktı.

Akıl sıhhatini kaybeden Kral VI. Charles’ın muhafızlara saldırdığı anın resmedilmesi

TARİHÇİLERİN ONA ‘DELİ’ DEMESİNİN SEBEBİ…

En yakın arkadaşı olan ‘Kasap’ lakaplı Olivier V de Clisson’ı öldürmeye teşebbüs ettiğinde herkes Kral VI. Charles’ın akıl sıhhatinden uygunca tasa etmeye başlamıştı. Fakat hükümdarın büsbütün delirdiğini insanlara düşündüren asıl şey, tekraren sefer yere düşüp kendini yaralamasına karşın birden kendisinin camdan yapıldığını düşünmesi oldu. Bu durum Kral VI. Charles’ın hayatının geri kalanında da aralıklı olarak devam edecekti ve bu hastalığından dolayı birtakım tarihçiler ona ‘Deli Charles’ diyeceklerdi.

Kral, yere düştüğünde kırılmaması için hizmetçilerine her vakit zırh giydirirdi. İnsanların ona dokunmasına müsaade vermemesinin nedeni de buydu. Hizmetçileri onu zırhla giydirirken derisine tek bir parmakla bile değmemek zorundaydılar. Bu yanılsama Kral VI. Charles’ın rastgele bir savaş alanına adım atmasına da mahzur oldu. Yakın etrafındaki herkes onu zihinsel sıkıntılarıyla yüzleştirmek istese de Kral tarafından öldürtülmekten korkuyordu.

‘ÖLÜ OLDUĞUNU DÜŞÜNÜP KENDİNİ KESİYORDU’

Cam sanrılarına dair çok rapor, tarihi evraklarda kayıt altına alındı. Bu raporlarda kalçalarının camdan olduğuna inanan, bir yere oturmadan evvel yastık koyan pek çok kişinin davranışları not edilmişti. 19. yüzyılda daha az yaygın hale gelen cam sanrısının son örneklerinden biri ise Bavyeralı I. Ludwig’in kızı Alexandra Amalie’ydi. Bavyera Prensesi Alexandra, 1840’lı yıllarda, çocukluğunda bir cam piyano yuttuğuna inanıyordu. Bu inancı yüzünden karşısına çıkan bir piyanoya ziyan vermemek için çok dikkatli olması gerektiğini kendine sık sık hatırlatıyordu. 19. yüzyılda cam sanrısı olayları epey az görülmeye başlanmış, 20’nci yüzyılda ise sadece birkaç hadiseye rastlanmıştı. Bu hadiseler daha evvelkiler üzere yüksek profilli şahıslardan oluşmuyordu.

Zamanın alımları ve bilim insanları bu olaylar için birçok teoride bulunsa da insanların kendilerini neden camdan yapıldığına inandıklarına dair söylenebilecek net bir ispat yok. Klinik Psikolog Ayhan Altaş, Kral Charles’ın ve öteki olaylara ilişkin görülen sorunların, psikozlarda görülen problemler olduğunu söyledi. Çalıştığı psikiyatri kliniklerinin birinde, meyyit olduğunu düşünen ve bunu kanıtlamak için daima kendini kesme eğiliminde bulunan bir hadiseyi örnek gösteren Altaş, ruhsal sorunların oluşmasında kişinin ruhsal yapısının, genetiğinin ve etrafının tesirli olduğunu hatırlattı.

‘MANTIKSIZ GÖRÜNEN ŞEYLERİN BİR MANASI OLABİLİR’

Psikozlarda ve sanrılarda bilhassa genetiğin çok tesirli olduğuna değinen Klinik Psikolog Altaş, “Bu üslup sorunlarda bireylerin yaşadığı olaylar sonrası mantık dışı üzere gözüken bir sorun oluşur. Ama bu mantık dışı üzere gözüken sorunun şuur dışında değerli bir manası olabilir” cümleleriyle hususa açıklık getirdi. Bunu bir örnekle açıklayan Altaş, kelamlarına şöyle devam etti:

‘SAVAŞ VE PANDEMİ DEVİRLERİNDE KORKULAR ARTIYOR’

Benzer hadiselerin mantık çerçevesinde değerlendirildiğinde anlamsız üzere görüldüğünü lakin aslında şuur dışında manası olan mevzular olduğunun altını çizen Klinik Psikolog Altaş, “Yani bir kişi kendini camdan yapılmış olarak zannediyorsa kendi içinde bir mantığı vardır lakin günlük hayatta fonksiyonel mevzular değildir” sözlerini kullandı. Kendini cam sanma sarılarının 14’üncü ve 16’ncı yüzyıllar ortasında sıklıkla görülmesinin nedeninin artan tasa bozuklukları olabileceğini söyleyen Altaş, yaşanılan pandemi, savaş üzere periyotların insanlardaki tasa düzeyini artırdığına dikkat çekti. Altaş, “Pandemi periyodunda tasa bozuklukları çok fazla arttı. Bilhassa ‘Korona olup öleceğim’ korkusu ön plana çıktı hatta buna ‘koronafobi’ diyenler de oldu. Kral VI. Charles’ın yaşadığı devir de savaşların daha çok yaşandığı bir periyot olduğu için savaşların getirdiği vefat korkusu şahıslarda dert bozukluğu yahut travma sonrası gerilim bozukluğu üzere sorunların yaygınlaşmasına neden olmuş olabilir. Natürel ki Kral’ın yaşadığı sorun tek başına dert bozukluklarıyla açıklanabilecek bir durum değil” diye konuştu.