Alişan’ın kardeş acısı dinmiyor: Sensiz hiçbir hayalim yoktu

Yarın akşam seninle ilgili, geçen sene şuradaydık, şunu yapıyorduk diyeceğimiz hiçbir şey kalmayacak… Bir evvelki sene daima senin olmadığın anlar olacak… Evet yaşıyoruz, nefes alıyoruz çalışıyoruz… Ne aldığım nefes tam ne de yaptıklarım… Farkında olduğum şeyler var alışılmış ki. Onlar da bana kalsın. Seni çok özlüyorum. Seni çok arıyorum kardeşim… Seni çok seviyorum.

Bir yıl geçti sensiz Selçuk… Tam 1 yıl 1 aydır sesini duyamıyorum ve bir daha asla duyamayacağım… Yalnızca bir sefer geldin hayalime ve kısacık konuştun gittin… Ben hiç bu türlü bir dünya hayal etmemiştim… Sensiz hiçbir hayalim yoktu… Yazgımızın, alın yazımızın bu türlü olacağı ve seni çok erken kaybedeceğim aklımım ucundan geçmezdi… Yapacağımız daha o kadar çok şey vardı ki, her şey yarım kaldı… Senin emanetlerine bir gün dahi öf dersem Allah o anda canımı alsın… BiLmiyorum şu anda nerdesin, bizi görüyor musun, izliyor musun? Lakin bizim sensiz tek bir saatimiz geçmiyor… Her gittiğim yerde senden bahsedilince gururlandırmaya devam ediyorsun beni…

Ben yazgımın bu türlü olmasını istemezdim. Dünyaları verirdim… Çaresizce çırpınmak ve kaybetmek ne demek kimse bilemez! Fotoğrafta ya da yemek masasında bir sandalyenin eksik olmasını yaşamayan anlayamaz. Selçuk’um sen benim kocam, sevgilim, arkadaşım, çocuğum, gerimde her şeyi halleden tek kişiydin ve ben kaybettim. Karanlıkta çocuklarına aydınlığı yaşatabilmek çok zormuş be Selçuk’uum… Meleklerimiz bana emanet ve ben onlar için dimdik ayakta olacağım lakin yüreğimdeki yangın hiç sönmeyecek. Ellerimi bırakmamanı çok isterdim, bu palavra dünyada yalnız kalmayı hiç istemezdim. Her gün lakin her gün sana hakkımı helal edeceğim ve yaşattığın her şey için teşekkür edeceğim. Seni çok seviyoruz ve kesinlikle buluşacağız buna inanıyorum. Bana her vakit ‘Hayatımın en büyük bahtı sensin.’ kaygının bunu hiç unutmayacağım. Haykırıyorum içimden ‘Gitme!’ diyorum.